اون روز آقا قرائتی میگفتند که یه بنده خدایی میگفت

این همه مردم رو میبینی که از غم و عصه هاشون شکایت میکننااااا

یه روز اگه به همه مردم شهر بگن غم و غصه هاتونو بیارین و بذارین تو میدون شهر، بعد همه که اومدن بگن بهشون که حالا هر کی از بین این غم ها یه غم رو که فکر میکنه بهتر واسه خودش برداره ببره خونه.همه یه دوری دور این میدون میزنن، یه نگاهی به غم و غصه های مردم میندازن آخر میگن: نخواستیم بابا! همون غم و غصه خودمون بهتره....بدین ما همونو برداریمو بریم!

همه هم با غم و غصه های خودشون روانه ی خونشون میشن...

الحمدلله

بهله! اینجوریاس!